Το πέρασμα της βροχής του Tyrod Taylor κρεμόταν στον αέρα για τόση ώρα την Κυριακή καθώς ταξίδευε 60 γιάρδες κάτω από το πεδίο που άφησε χρόνο στα περιπλανώμενα μυαλά να εξετάσουν μεγαλύτερα ερωτήματα.
Είναι η επίθεση των Giants πιο επιθετική με τον Taylor – ή ακόμα και τον Tommy DeVito – στον στρατηγό από ό, τι ήταν με τον Daniel Jones;
Ειδικά κάθετα;
Εάν ναι, γιατί;
Φαίνεται ότι η απάντηση στις δύο πρώτες ερωτήσεις είναι «ναι».
Οι Γίγαντες πρέπει να βρουν την απάντηση στο τρίτο όταν καθορίζουν το μέλλον τους στο τέταρτο.
«Θα το εξετάσουμε όταν τελειώσουμε με τη σεζόν», δήλωσε τη Δευτέρα ο επικεφαλής προπονητής Brian Daboll. ολοκληρώνοντας την ήττα με 26-25 από τους Rams.
Ακολουθεί ένα στατιστικό στοιχείο που μπορεί να δει ο Daboll: Το Μέσο Προβλεπόμενο Αεροδρόμιο του Taylor – η κατακόρυφη απόσταση που διανύει ένα πάσο από τη γραμμή του αγώνα μέχρι να φτάσει στο στόχο του – είναι 8,6 γιάρδες ανά πάσα, ενώ το 6,8 του Τζόουνς είναι πολύ πιο κοντά στο 6,5 του DeVito και στο κάτω μέρος του πρωταθλήματος, σύμφωνα με το NextGenStats.
Το οφθαλμικό τεστ του Taylor's 80- και 69-yard touchdown περνάει στον speedster Darius Slayton σε βδομάδες που έρχονται πίσω υποστηρίζουν τα αναλυτικά στοιχεία.
«Νόμιζα ότι είχαν μερικά πολύ καλά σχέδια… και σκέφτηκα ότι υπήρχαν μερικά πολύ καλά παραδείγματα του Tyrod που ήταν σε θέση να αγοράσει λίγο χρόνο, να ξεφύγει από τη βιασύνη και να δώσει ευκαιρίες για να εξελιχθούν τα πράγματα εκτός προγράμματος», είπε ο επικεφαλής προπονητής της Rams, Sean McVay. «Μπορούσαν να δημιουργήσουν κάποια εκρηκτικά στο παιχνίδι πάσας όπου το ένιωθες αυτό».
Ακολουθεί ένα δεύτερο στατιστικό που μπορεί να δει ο Daboll: Η μέση πάσα των Giants είναι 5,82 γιάρδες με τον Taylor (148 προσπάθειες), 4,29 γιάρδες με τον DeVito (176) και 3,97 γιάρδες με τον Jones (160).
Κέρδισαν κατά μέσο όρο 4,7 γιάρδες ή λιγότερα ανά προσπάθεια πάσας σε τέσσερα από τα πέντε παιχνίδια όταν ο Τζόουνς έπαιξε τα περισσότερα snaps σε σύγκριση με 5,2 γιάρδες ή περισσότερα ανά προσπάθεια πάσας κατά τη διάρκεια έξι από τα 11 παιχνίδια όταν ο Taylor ή ο DeVito έπαιξαν τα περισσότερα.
Και ένα τρίτο: ο Jones είναι 12 στα 37 σε δύο σεζόν κάτω από τον Daboll σε πάσες που καλύπτουν περισσότερες από 20 γιάρδες, ενώ ο Taylor είναι 8 στα 22 και ο DeVito είναι εντυπωσιακό 7 στα 14, σύμφωνα με το Pro Football Focus.
«Από τη δική μου οπτική γωνία, όποτε βλέπουμε έναν δέκτη ακόμη και με ασφάλεια, τότε του δίνουμε μια ευκαιρία», είπε ο Taylor. «Θέλετε να δημιουργήσετε όσα περισσότερα εκρηκτικά μπορείτε κάθε εβδομάδα και κάθε εβδομάδα».
Ο Daboll ενθάρρυνε τον πρωτάρη DeVito χωρίς σύνταξη να κοιτάξει προς τα κάτω, οπότε είναι ασφαλές να υποθέσει κανείς ότι θέλει το ίδιο από την επένδυση 160 εκατομμυρίων δολαρίων των Giants στον Jones ή σε οποιοδήποτε στρατηγό που προστίθεται στο μείγμα μέσω free Agency ή του draft αυτή τη σεζόν εκτός εποχής, όταν αναμένεται ο Taylor. για να εξερευνήσετε άλλες ευκαιρίες.
«Δείτε το, αφήστε το να πάει», είπε προηγουμένως ο Ντάμπολ. «Εμπιστεύσου τα μάτια σου. Να είστε έξυπνα επιθετικοί».
Ο Daboll πίστωσε τη λήψη αποφάσεων του Taylor εναντίον των Rams για την τροφοδοσία των κερδών.
“Κάθε παιχνίδι είναι διαφορετικό, αλλά το έκανε τα τελευταία δύο παιχνίδια για εμάς, κάτι που με τη σειρά του βοηθά”, είπε ο Daboll. «Παραλείπεις κάποιες τρίτες πτώσεις και συνήθως σου δίνει πόντους».
Ποια θα μπορούσε να είναι η αιτία των διαφορετικών επιθετικών προσεγγίσεων;
Μια θεωρία προτείνει ότι οι Γίγαντες έχουν απλοποιήσει την επίθεση από τότε που έχασαν τον Τζόουνς.
«Επειδή είναι τόσο έξυπνος, κάνεις περισσότερα πράγματα στο μυαλό σου», είπε ένας προπονητής του NFL στο The Post. «Αν αφήσεις τον Τζόουνς να παίξει, μάλλον θα φαινόταν καλύτερα. Αυτό είναι το δώρο του και η κατάρα του. Με αυτό έρχεται κάποια παράλυση από την ανάλυση. Αν σκέφτεσαι πολύ, παίζεις λίγο πιο αργά».
Μια άλλη θεωρία είναι απλούστερη: ο Τζόουνς έπαιξε μόνο 74 snaps όλη τη σεζόν με το αριστερό τάκλιν του All-Pro Andrew Thomas και έπρεπε να εγκαταλείψει το pocket πιο γρήγορα.
Ο χρόνος ρίψης του Τζόουνς ήταν 2,73 δευτερόλεπτα — λιγότερος από τον ΝτεΒίτο (2,99) και τον Τέιλορ (2,8), κυρίως λόγω της προστασίας που προσφέρεται στην τυφλή πλευρά μιας πορώδης επιθετικής γραμμής.
Μια τρίτη θεωρία χρονολογείται από χρόνια πίσω: Η επιθετικότητα με την οποία έπαιξε ο Τζόουνς ως πρωτάρης το 2019 ήρθε με κριτική για τη διάπραξη πάρα πολλών ανατροπών.
Οι προπονητές έδωσαν έμφαση στην ασφάλεια της μπάλας κατά τη διάρκεια της αναπτυξιακής δεύτερης και τρίτης σεζόν του Τζόουνς και το ποσοστό των καλύτερων κοψίματος του Τζόουνς στο πρωτάθλημα (1,4 τοις εκατό των πάσες του) το 2022 ήταν ένας από τους μεγαλύτερους λόγους για τους οποίους οι Γίγαντες αισθάνθηκαν άνετα να τον υπογράψουν σε τετραετή παράταση.
Φυσικά έγινε πιο απρόθυμος να κινδυνεύσει.
Ο Τέιλορ (11,5 τοις εκατό) και ο ΝτεΒίτο (10,2 τοις εκατό) έχουν κάνει και οι δύο μεγαλύτερο ποσοστό επιθετικών βολών σε σφιχτά παράθυρα – ένας αμυντικός σε απόσταση 1 γιάρδας από τον δέκτη όταν φτάνει η μπάλα – από τον Τζόουνς (10 τοις εκατό), σύμφωνα με το NextGenStats.
Φυσικά, το να ρίχνεις σε σφιχτά παράθυρα δεν είναι πάντα καλή ιδέα.
Ωστόσο, ούτε η υπερβολική εξάρτηση από μεθοδικές μεγάλες διαδρομές.
«Γεια», είπε ο Ντάμπολ, «τα μεγάλα παιχνίδια βοηθούν».