Ήταν ο MVP του NBA τη σεζόν 1977-78, δύο φορές πρωταθλητής και μέλος και των δύο ομάδων για την 50η επέτειο και την 75η επέτειο του NBA. Αυτό ακολούθησε μια καριέρα στο κολέγιο στην οποία ήταν δύο φορές πρωταθλητής στο UCLA και τρεις φορές εθνικός παίκτης της χρονιάς.
«Ο Μπιλ Γουόλτον», είπε ο Επίτροπος του ΝΒΑ Άνταμ Σίλβερ, «ήταν πραγματικά μοναδικός στο είδος του».
Ο Walton, ο οποίος κατοχυρώθηκε στο Hall of Fame το 1993, ήταν μεγαλύτερος από τη ζωή, εντός και εκτός γηπέδου. Η καριέρα του στο ΝΒΑ – που διαταράχθηκε από χρόνιους τραυματισμούς στα πόδια – διήρκεσε μόνο 468 αγώνες με το Πόρτλαντ, το Σαν Ντιέγκο και τελικά τους Λος Άντζελες Κλίπερς και τη Βοστώνη. Είχε μέσο όρο 13,3 πόντους και 10,5 ριμπάουντ σε αυτά τα παιχνίδια, κανένας από αυτούς τους αριθμούς δεν έκανε ακριβώς ρεκόρ.
Ωστόσο, ο αντίκτυπός του στο παιχνίδι ήταν τεράστιος.
Το πιο διάσημο παιχνίδι του ήταν το παιχνίδι τίτλου του NCAA το 1973, το UCLA εναντίον του Μέμφις, στο οποίο σκόραρε ένα απίστευτο 21 για 22 από το γήπεδο και οδήγησε τους Bruins σε άλλο ένα εθνικό πρωτάθλημα.
Έκτακτες ειδήσεις από τον Καναδά και από όλο τον κόσμο
αποστέλλεται στο email σας, όπως συμβαίνει.
“Ένας από τους φρουρούς μου είπε, “Ας δοκιμάσουμε κάτι άλλο”, είπε ο Wooden στο Associated Press το 2008 για μια αναδρομική έκθεση για την 35η επέτειο του παιχνιδιού.
Η απάντηση του Wooden κατά τη διάρκεια αυτού του τάιμ άουτ: «Γιατί; Εάν δεν είναι χαλασμένο, μην το διορθώσετε.”
Συνέχισαν να δίνουν την μπάλα στον Walton και αυτός συνέχισε να δίνει μια παράσταση για πολλούς αιώνες.
«Είναι πολύ δύσκολο να περιγράψει κανείς με λόγια τι εννοούσε στο πρόγραμμα του UCLA, καθώς και τον τεράστιο αντίκτυπό του στο κολεγιακό μπάσκετ», δήλωσε τη Δευτέρα ο προπονητής του UCLA, Μικ Κρόνιν. «Πέρα από τα αξιοσημείωτα επιτεύγματά του ως παίκτης, είναι η αδυσώπητη ενέργειά του, ο ενθουσιασμός για το παιχνίδι και η αταλάντευτη ειλικρίνεια που ήταν τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας του.
«Ως παθιασμένος απόφοιτος του UCLA και ραδιοτηλεοπτικός φορέας, του άρεσε να βρίσκεται κοντά στους παίκτες μας, να ακούει τις ιστορίες τους και να μοιράζεται τη σοφία και τις συμβουλές του. Για μένα ως προπονητής, ήταν ειλικρινής, ευγενικός και πάντα είχε την καρδιά του στη σωστή θέση. Θα μου λείψει πολύ. Είναι δύσκολο να φανταστείς μια σεζόν στο Pauley Pavilion χωρίς αυτόν».
Ο Γουόλτον αποσύρθηκε από το ΝΒΑ και στράφηκε στη μετάδοση, κάτι στο οποίο ποτέ δεν πίστευε ότι θα μπορούσε να είναι καλός – και μια λεωφόρος που μερικές φορές αναρωτιόταν ότι θα ήταν δυνατή για αυτόν, επειδή είχε έντονο τραυλισμό κατά καιρούς στη ζωή του.
Αποδείχθηκε ότι ήταν εξαιρετικός και σε αυτό: Ο Walton ήταν νικητής του Emmy.
«Στη ζωή, το να είσαι τόσο συνειδητοποιημένος, κόκκινα μαλλιά, μεγάλη μύτη, φακίδες και ανόητο, σπασμωδικό πρόσωπο και δεν μπορώ να μιλήσω καθόλου. Ήμουν απίστευτα ντροπαλός και δεν είπα ποτέ λέξη», είπε ο Walton στην εφημερίδα The Oregonian το 2017. «Στη συνέχεια, όταν ήμουν 28 ετών έμαθα πώς να μιλάω. Έγινε το μεγαλύτερο επίτευγμά μου στη ζωή μου και ο μεγαλύτερος εφιάλτης όλων των άλλων».
Το τελευταίο μέρος αυτού ήταν απλώς η υπερβολή του Walton. Ήταν αγαπητός για τις εφαπτόμενες στον αέρα.
Μερικές φορές εμφανιζόταν στον αέρα με μπλουζάκια του Grateful Dead. Ο Walton ήταν μεγάλος θαυμαστής του συγκροτήματος και το αναφερόταν συχνά, ακόμη και μερικές φορές ηχογραφώντας αφιερώματα στο δορυφορικό ραδιόφωνο γιορτάζοντας αυτό που σήμαινε να είσαι “Deadhead”.
Και η Διάσκεψη Pac-12, η οποία ουσιαστικά έχει εξατμιστεί με πολλούς τρόπους τώρα λόγω της επανευθυγράμμισης του κολεγίου, ήταν μια άλλη από τις πολλές αγάπες του. Το αποκαλούσε πάντα ως το «Conference of Champions» και το αγάπησε μέχρι το τέλος.
«Δεν γίνεται καλύτερο από αυτό», είπε κάποτε σε μια εκπομπή, με ένα μπλουζάκι με γραβάτα, ένα λέι της Χαβάης στο λαιμό του.
«Αυτό που θα θυμάμαι περισσότερο σε αυτόν ήταν το κέφι του για ζωή», είπε ο Σίλβερ. «Ήταν τακτική παρουσία στις διοργανώσεις του πρωταθλήματος – πάντα αισιόδοξος, χαμογελαστός από αυτί σε αυτί και ήθελε να μοιραστεί τη σοφία και τη ζεστασιά του. Εκτίμησα τη στενή μας φιλία, ζήλεψα την απεριόριστη ενέργειά του και θαύμαζα τον χρόνο που αφιέρωνε με κάθε άτομο που συναντούσε».
Ο Walton πέθανε περιτριγυρισμένος από τους αγαπημένους του, είπε η οικογένειά του. Έμεινε από τη σύζυγό του Λόρι και τους γιους του Άνταμ, Νέιτ, Κρις και Λουκ — πρώην παίκτης του NBA και τώρα προπονητής.
&αντίγραφο 2024 The Canadian Press