ΜΕΛΒΟΥΡΝΗ:
Ο Νόβακ Τζόκοβιτς μίλησε για το πώς εξοργίστηκε Ρότζερ Φέντερερ όταν μπήκε στη σκηνή ως αναιδής, αλλά είπε ότι πυροδότησε την προσπάθειά του να γίνει ο καλύτερος παίκτης στον κόσμο.
Ο Σέρβος νούμερο ένα στον κόσμο πυροβολεί για ένα ιστορικό 25ο Grand Slam στη Μελβούρνη, όπου έχει ήδη κατακτήσει τον τίτλο 10 φορές.
Ο Τζόκοβιτς είναι ήδη ο πιο πολυβραβευμένος παίκτης στον αγώνα των ανδρών, με δύο περισσότερους πρωταθλητές από τον τραυματία Ράφαελ Ναδάλ και τέσσερις μπροστά από τον συνταξιούχο Φέντερερ, συμπολεμιστές των λεγόμενων «Big Three».
Ο 36χρονος απόλαυσε μια ιστορική κόντρα με τον Ελβετό σπουδαίο, κερδίζοντας 27 από τους 50 αγώνες που έπαιξαν.
Πυροβολεί για ένα 11ο Αυστραλιανό Όπεν στη Μελβούρνη για να απομακρυνθεί από τη Μάργκαρετ Κορτ, η οποία έχει επίσης 24 στέμματα Grand Slam στο single.
Την Παρασκευή, Τζόκοβιτς ξεπέρασε τον 30ο παίκτη Tomas Martin Etcheverry στον 100ο αγώνα του στο τουρνουά, δείχνοντας κοντά στα καλύτερά του μετά από αποσπασματικές εμφανίσεις στους δύο πρώτους γύρους.
Του ζητήθηκε μετά τη νίκη του στο Rod Laver Arena να σκεφτεί την πρώιμη καριέρα του καθώς προσπαθούσε να αμφισβητήσει τις καθιερωμένες δυνάμεις στο παιχνίδι.
«Ξέρω ότι σίγουρα στον Φέντερερ δεν άρεσε ο τρόπος που συμπεριφερόμουν στην αρχή», είπε. «Νομίζω ότι δεν του άρεσε. Δεν ξέρω για τους άλλους.
«Υποθέτω ότι δεν ήμουν ο αγαπημένος τύπος άντρα σε μερικά από τα κορυφαία παιδιά γιατί δεν φοβόμουν να πω ότι θέλω να γίνω ο καλύτερος παίκτης στον κόσμο.
«Είχα αυτοπεποίθηση και ένιωθα ότι είχα το παιχνίδι για να το υποστηρίξω».
Αλλά ο Τζόκοβιτς, ο οποίος αντιμετωπίζει τον 20ο Γάλλο νικητή Adrian Mannarino στους «16», είπε ότι ποτέ δεν του έλειψε ο σεβασμός.
«Ο σεβασμός είναι κάτι που με δίδαξαν ότι πρέπει να υπάρχει ανεξάρτητα από το τι συμβαίνει», είπε.
«Προφανώς στο γήπεδο πολλά πράγματα μπορούν να συμβούν σε ένα είδος μάχης. Ήταν πολύ καιρό πριν, 20 χρόνια από τότε που έκανα το πρώτο μου ντεμπούτο νομίζω στην επαγγελματική περιοδεία. Είναι πραγματικά δύσκολο να πω ποιος με συμπάθησε περισσότερο ή λιγότερο».
Και ο Σέρβος έδωσε μια εικόνα για το τι τον οδηγεί, λέγοντας ότι τροφοδοτήθηκε από αυτό που αντιλαμβανόταν ως άδικη κριτική.
«Αν έκανα λάθος, θα το παραδεχόμουν και, φυσικά, θα έλεγα ότι κάνω λάθος, σηκώνω το χέρι μου, ζητώ συγγνώμη ή οτιδήποτε άλλο.
«Αλλά αν η κριτική ερχόταν χωρίς ιδιαίτερο λόγο, νομίζω, τότε θα συνέχιζα να πηγαίνω προς την κατεύθυνση που επέλεξα, και αυτό είναι.
«Ήξερα και ξέρω σήμερα ότι δεν μπορείς να σε συμπαθούν όλοι, ποιος είσαι, πώς παίζεις, πώς συμπεριφέρεσαι, για τι μιλάς. Είναι φυσιολογικό. Είμαστε όλοι διαφορετικοί. Όλοι έχουμε διαφορετικές προτιμήσεις».