ΣΙΔΝΕΪ:
Πάνω από δύο δεκαετίες μετά την έκρηξη στη σκηνή, ο ήλιος δύει Του Ραφαέλ Ναδάλ ιστορική καριέρα με τον Ισπανό μονομάχο να ελπίζει ότι το σώμα του που τρίζει μπορεί να αντέξει αρκετά για να δει τη σεζόν.
Ο 37χρονος επιστρέφει στα γήπεδα του Μπρίσμπεϊν αυτή την εβδομάδα, σχεδόν ένα χρόνο από την τελευταία φορά που έπαιξε επαγγελματικά πριν επιστρέψει με εκδίκηση μια κατάρα τραυματισμού που τον βασάνιζε εδώ και καιρό.
Ήταν ένα επαναλαμβανόμενο θέμα μιας καριέρας που έσπασε ρεκόρ, η οποία έφερε 22 τίτλους Grand Slam και παγκόσμιο σεβασμό, ένα οδυνηρό υποπροϊόν του στιλ του για όλη δράση, βάναυσα χτυπήματα που οδήγησε σε σοβαρές μάχες με το γόνατο, τον καρπό και το πόδι. προβλήματα.
Η πιο πρόσφατη αποτυχία του, το 2023 Αυστραλιανό Όπενοδήγησε σε δύο γύρους χειρουργικής επέμβασης στο ισχίο και φόβους ότι δεν θα κοσμούσε ποτέ ξανά τα γήπεδα.
Αλλά ο Ναδάλ δεν ήθελε να τελειώσει έτσι, και έχει ανταπεξέλθει για αυτό που παραδέχεται ότι είναι πιθανόν η τελευταία του σεζόν, να αποχαιρετήσει τους οπαδούς, “να το απολαύσω ξανά”, αλλά και να είναι ανταγωνιστικός.
«Δεν ξέρω σε ποιο επίπεδο (μπορώ να παίξω), δεν ξέρω τι να περιμένω, δεν έχω ιδέα, αλλά δεν με νοιάζει αυτή τη στιγμή», είπε ο Ναδάλ αυτόν τον μήνα, κοιτάζοντας μπροστά για το 2024.
«Είμαι χαρούμενος που επέστρεψα και με μεγάλο ενθουσιασμό θα κάνω την προσπάθεια που χρειάζεται για να διασκεδάσω και πιστεύω ότι θα είμαι ανταγωνιστικός».
Ο προπονητής του Κάρλος Μόγια έδωσε μια εικόνα για το πόσο δύσκολο ήταν να φτάσει σε αυτό το σημείο, παραδεχόμενος ότι υπήρχαν στιγμές που νόμιζε ότι η καριέρα του Ναδάλ είχε τελειώσει.
“Όταν περνάς από μια διαδικασία όπως αυτή η επέμβαση… στο τέλος της ημέρας, το να πας κάτω από το μαχαίρι είναι πραγματικά η τελευταία λύση για να προσπαθήσεις να επιστρέψεις και να αποσυρθείς στο γήπεδο”, είπε ο Μόγια στον ιστότοπο ATP Tour την περασμένη εβδομάδα.
«Έχοντας επίγνωση αυτών των κινδύνων, το έβαλε μπροστά γιατί ήταν η μόνη επιλογή για αυτόν αν ήθελε να επιστρέψει.
“Δεν ήταν ένα κρεβάτι με τριαντάφυλλα, μακριά από αυτό. Ήταν ένας δρόμος με στροφές, ελικοειδής, με πολλές στροφές.”
Το γεγονός ότι ο Nadal εξακολουθεί να οδηγείται να χτυπά μπάλες είναι ενδεικτικό ενός παίκτη που, ενώ ήταν ήσυχος και σεμνός εκτός γηπέδου, ήταν αμείλικτος στην επιδίωξη της δόξας του τένις.
Αυτή η προσπάθεια, και όλες οι ιδιοσυγκρασίες για τις οποίες είναι διάσημος στο γήπεδο, έχει συγκεντρώσει 92 τίτλους από τότε που έγινε επαγγελματίας το 2001, συμπεριλαμβανομένων 22 Slam.
Κυριάρχησε στο Γαλλικό Όπεν, όπου κέρδισε 14 από τις μεγάλες του διοργανώσεις, η πρώτη του έφτασε λίγες μέρες μετά τα 19α γενέθλιά του το 2005, η τελευταία του το 2022, καθιστώντας τον τον γηραιότερο πρωταθλητή της διοργάνωσης.
Στο περίφημο θρυμματισμένο τούβλο του Ρολάν Γκαρός, έχει χάσει μόλις τρεις φορές σε 115 αγώνες.
Είναι τέσσερις φορές πρωταθλητής στο US Open, κέρδισε το Wimbledon το 2008 και το 2010 και είναι δύο φορές νικητής στο Australian Open — με 13 χρόνια να καλύπτουν τον πρώτο του θρίαμβο στο Melbourne Park το 2009 και τον δεύτερο του το 2022.
Το αν ο Nadal — του οποίου η αθλητικότητα, η δύναμη, η ψυχική δύναμη και το λαμπρό forehand τον έκαναν έναν από τους καλύτερους όλων των εποχών — θα εξαρτηθεί από το πώς θα διαχειριστεί τον εαυτό του.
Αλλά ο Μόγια παραδέχτηκε ότι ήταν δύσκολο να χαλιναγωγήσει τη φυσική του ανταγωνιστικότητα.
«Όσο κι αν προσπαθούμε να το βάλουμε στο μυαλό του και να τον κάνουμε να το δει, όταν πατάει σε ένα γήπεδο τένις, είναι ένα ανταγωνιστικό ζώο», είπε.
“Ένα μεγάλο μέρος της δουλειάς μου και της ομάδας ήταν να τον σταματήσω. Σταματήστε τον όσον αφορά τον φόρτο της προπόνησης, σταματήστε τον όσον αφορά τις ώρες δουλειάς, την ένταση.”
Στο πλαίσιο της προετοιμασίας για το Brisbane International και το Australian Open, ο Ναδάλ πέρασε χρόνο στην ακαδημία του στο Κουβέιτ αναζητώντας θερμοκρασίες και συνθήκες παρόμοιες με αυτές που θα συναντήσει στην Αυστραλία.
Εκπαιδεύτηκε με τον ταχέως ανερχόμενο Γάλλο έφηβο Άρθουρ Φιλς και ο Μόγια είπε ότι πήγε “πολύ καλύτερα από ό,τι θα μπορούσε να ελπίζει”.
«Ο Ράφα πήγε εκεί σκεπτόμενος ότι δεν θα ήταν ανταγωνιστικός, ότι δεν θα ήταν αρκετά καλός και έμεινε πεπεισμένος ότι μπορεί να είναι δυνατό».