«Λοιπόν, τι γίνεται αν δεν υπάρχει αύριο; Δεν υπήρχε ούτε σήμερα».
— Φιλ Κόνορς
«Λένε ότι η αγάπη μας δεν θα πληρώσει το ενοίκιο
Πριν τα κερδίσουμε, τα λεφτά μας τα ξοδέψαμε…»
Αισθάνεται έτσι, έτσι δεν είναι; Αισθανόμαστε σαν να είμαστε παγιδευμένοι μέσα σε ένα κενό συνεχούς χρόνου-χώρου (και ναι, πιστεύω ότι είναι η πρώτη αθλητική στήλη στην ιστορία της αθλητικής στήλης που χρησιμοποιεί διαδοχικές λέξεις με διπλά u.)
Αισθάνεται ότι ο Punxsutawney Phil περνάει τη γλυκιά του ώρα για να βρει τη σκιά του. Και ενώ βρισκόμαστε στο θέμα: έχει δει κανείς ποτέ τον Robert Saleh και τον Ned Ryerson στο ίδιο δωμάτιο την ίδια στιγμή;
Καλώς ήλθατε στην “Ημέρα του Groundhog”. Καλώς ήλθατε στο Aaron Rodgers Jets. Βρισκόμαστε επίσημα έξω από το σκοτάδι και επίσημα μέσα από τον καθρέφτη ταυτόχρονα. Οι Jets πρόκειται επίσημα να τα επαναφέρουν όλα αυτά. Όλα αυτά γίνονται νωρίτερα αυτή τη φορά, Ο Rodgers μιλάει για την επόμενη σεζόν τα Χριστούγεννα και όχι κοντά στην Ημέρα του Αγίου Πατρικίου, οι Jets περιστρέφουν τα πάντα για το 2024, 11 ολόκληρες ημέρες πριν το κάνει η μπάλα στην Times Square.
Και έτσι επιστρέφουμε. Επιστροφή στην αξιολόγηση της εποχής Rodgers με βάση τις προδιαγραφές. Επιστρέψτε στο να παρακολουθήσετε τους Jets να προσπαθούν να δημιουργήσουν ένα ισορροπημένο ρόστερ — με αυτή την ισορροπία να βασίζεται λιγότερο στη λογική της οικοδόμησης με τους καλύτερους διαθέσιμους παίκτες παρά στην αξιολόγηση της συμβατότητας αυτών των παικτών με το κεντρικό κομμάτι του franchise που έχει ξοδέψει ακριβώς τέσσερα snaps για να κεντράρει το franchise.
Είναι κολασμένος τρόπος να διευθύνεις μια ποδοσφαιρική ομάδα.
Στην πραγματικότητα, είναι ένας γελοίος τρόπος να διευθύνεις μια ποδοσφαιρική ομάδα.
Αλλά αυτό, στην ουσία, είναι το μόνο που έχουν αφήσει τα Jets. Έχουν επενδύσει τόσο πολύ κεφάλαιο, τόση πολλή ενέργεια, τόσο πολύ οξυγόνο στο πείραμα του Aaron Rodgers που δεν έχουν παρά να παραμείνουν στην πορεία – ανεξάρτητα από το ότι η διαδρομή είναι γεμάτη με περισσότερες λακκούβες από τον αυτοκινητόδρομο West Side μετά από μια χιονοθύελλα .
Όσο θέλει ο Rodgers, το ίδιο κάνουν και οι Jets. Έτσι πρέπει τα Τζετ.
Και ο Ρότζερς θέλει μέσα για το 2024. Τουλάχιστον.
«Δεν νομίζω ότι η επόμενη χρονιά θα είναι η τελευταία μου χρονιά», είπε στον Pat McAfee την Τρίτη. «Αισθάνομαι ότι μπορώ να παίξω περισσότερα χρόνια και μπορώ να είμαι αποτελεσματικός στα 40 μου».
Προς το παρόν, οι Jets νοιάζονται μόνο για την επόμενη σεζόν του, την οποία θα περάσει και στα 40 και στα 41 του. Και αυτό σημαίνει τουλάχιστον έναν ακόμη χρόνο από την άγραφη εταιρική πίστη των Jets. Έχετε ακούσει το παλιό κάστανο για το πώς να διατηρήσετε έναν γάμο; «Ευτυχισμένη γυναίκα, ευτυχισμένη ζωή».
Οι Jets προσθέτουν μια ανατροπή:
Happy 8, η ζωή είναι απλά υπέροχη.
Δεν είναι ο μόνος που είναι χαρούμενος. Ο Ρόμπερτ Σάλεχ, ο οποίος με τους πιο ευγενικούς όρους έχει κάνει κακή δουλειά αυτή τη σεζόν, είναι χαρούμενος που έχει άλλον έναν χρόνο παρά το ρεκόρ που βρίσκεται επί του παρόντος στο 16-31. Ο Τζο Ντάγκλας, ο οποίος διέπραξε οριακή αμέλεια αρνούμενος να υπογράψει ένα σταθερό εφεδρικό πίσω από το 39χρονο αστέρι του — στη συνέχεια διπλασίασε αποτυγχάνοντας να εκμεταλλευτεί το γεγονός ότι ο καταστροφικός τραυματισμός του Ρότζερς ήρθε αρκετά νωρίς στη σεζόν για να επιτρέψει σε έναν μούλιγκαν αυτό το λάθος — πρέπει να είναι εκστατικό. Είναι εδώ ακόμα περισσότερο από τον Σάλεχ.
Και οποιοσδήποτε βετεράνος του NFL εκεί έξω που μπορεί να πουλήσει τον εαυτό του ως φίλο του Rodgers – για να είναι ο Allen Lazard και ο Randall Cobb και ο Tim Boyle της επόμενης χρονιάς – πρέπει να είναι ευτυχισμένος περιμένοντας τον ατζέντη του να ψιθυρίσει στο αυτί του Woody Johnson.
Οι μόνοι που δεν είναι ευχαριστημένοι, όπως πάντα, είναι οι οπαδοί των Jets, οι οποίοι, όπως πάντα, καλούνται να επενδύσουν στη χρονιά που έρχεται και να ξεχάσουν τη χρονιά στην οποία βρίσκονται. Τι θα κάνουν. Σύντομα ο Ρότζερς θα αρχίσει να κάνει και πάλι την πραγματική δουλειά του στρατηγού – αν όχι τις επόμενες εβδομάδες, σίγουρα από τους OTA, και αυτές οι εικόνες θα μεταδοθούν ευσυνείδητα στον κόσμο.
Το καλοκαίρι θα φτάσει, και μαζί του μια οικεία λιτανεία ελπίδων, οι περισσότερες από αυτές συνδέονται με έναν 40χρονο με τροχό, ενώ οι υπόλοιποι πιστεύουν ότι ο GM μπορεί να φτιάξει μια εντελώς νέα επιθετική γραμμή, να πάρει έναν άλλο δέκτη και να κρατήσει όσο από την άμυνά του άθικτο το επιτρέπει το μισθολογικό ανώτατο όριο. Ο Rodgers θα παραμείνει στο Bubble Wrap — πιθανότατα σε όλη τη διαδρομή αυτή τη φορά.
Και μετά θα ξαναρχίσει από την αρχή.
Από πολλές απόψεις, αν τα αεριωθούμενα αεροπλάνα κατευθύνονταν προς την καταστροφή φέτος, θα ήταν καλύτερα να έβλεπαν τον Ρότζερς να μοιάζει τόσο μεγάλος όσο το πιστοποιητικό γέννησής του, περιμένοντας μέχρι την 40η ή την 400η στιγμή πριν κάτι έσπασε ή έσπασε αντί για το τέταρτο . Τότε θα μπορούσαν να ξεκινήσουν από την αρχή. Υπάρχει μια κάποια αρχοντιά στο να κάνεις μια μεγάλη κούνια και μετά να την παραδέχεσαι μυρισμένη.
Αντίθετα, οι Jets απέκτησαν λίμπο, ένα ποδοσφαιρικό καθαρτήριο που ήταν βασανιστικό να παρακολουθήσεις, και λόγω του τρόπου με τον οποίο ξεκίνησε η σεζόν περιμένουν από τους οπαδούς να αγνοήσουν αυτό που πρέπει να είναι ένα στοιχειωμένο ερώτημα: Ακόμα κι αν ο Rodgers είχε παραμείνει υγιής, πόσο καλή θα μπορούσε αυτή η ομάδα όντως ήταν;
Δεν θα μάθουν ποτέ. Ούτε εσύ. Άρα είναι πλήρης επαναφορά. Είναι μια πλήρης αναδρομή. Είναι η «Ημέρα του Groundhog» για τους θαυμαστές των Jets, χωρίς καν τον Andie McDowell να είναι παρηγορητικό έπαθλο.